Szeged - Hungary

Το Σέγκεντ (Szeged) (στα γερμανικά Szegedin, στα πολωνικά Segedyn, στα ρουμανικά Seghedin, στα ιταλικά Seghedino και στα λατινικά Partiscum) είναι η τρίτη σε πληθυσμό πόλη της Ουγγαρίας, το περιφερειακό κέντρο του νοτιοανατολικού τμήματος της χώρας και η πρωτεύουσα της κομητείας Csongrád. Ο πληθυσμός του το 2011 έφθανε τους 170.000 κατοίκους ενώ στην πόλη διαβιούν αρκετές χιλιάδες φοιτητών. 

Tο Σέγκεντ βρίσκεται κοντά στα νότια σύνορα της Ουγγαρίας και είναι κτισμένο σε αμφότερες τις όχθες του ποταμού Τίσα (το 2ο μακρύτερο ποτάμι της Ουγγαρίας), λίγο μετά την εκβολή του παραποτάμου του Μούρες ή Μάρος (ο ίδιος ο Τίσα είναι ο σημαντικότερος ίσως παραπόταμος του Δούναβη). Ειδικά το  δυτικό τμήμα της πόλης (το κυρίως Σέγκεντ) είναι χτισμένο σε απόλυτο γεωγραφικό σχήμα ημικυκλίου που καταλήγει στο ποτάμι. Αντίθετα το ανατολικό τμήμα της πόλης το λεγόμενο  και "Új-szeged" ("Νέο Szeged") είναι περισσότερο δασώδες και αρχιτεκτονικώς πιο δαιδαλώδες, ενώ τα κτίσματα περιτριγυρίζονται από μεγάλες ζώνες πρασίνου και αθλητικών εγκαταστάσεων.... Εξαιτίας των πολλών ωρών μέσης ετήσιας ηλιοφάνειας (για τα Ουγγρικά δεδομένα βέβαια) , το Σέγκεντ αποκαλείται συχνά  και «Πόλη της λιακάδας»…

Η επίσκεψη στο Σέγκεντ από τη γειτονική Σερβία  γίνεται χωρίς κόπο, είτε με Ι.Χ. (μάλιστα δεν απαιτείται να πληρωθεί σχετική βινιέτα για το όχημα διότι το Σέγκεντ βρίσκεται μόλις 20 χλμ από τα Ουγγροσερβικά σύνορα), είτε με τρένο (υπάρχουν 2 τρένα ημερησίως που κάνουν το δρομολόγιο Σουμπότιτσα-Σέγκεντ)….

Ο δρόμος από τα σύνορα μέχρι την πόλη του Σέγκεντ είναι πολύ καλός και με ικανοποιητική σήμανση. Αεροδρόμιο δεν έχει η πόλη, και όποιος θέλει να έρθει αεροπορικώς θα πρέπει να χρησιμοποιήσει το αεροδρόμιο της Βουδαπέστης (Budapest Ferihegy Airport) που βρίσκεται 170 χλμ βορειότερα !!!!

Το Σέγκεντ, όπως άλλωστε οι περισσότερες Κεντροευρωπαικές πόλεις χρησιμοποιεί το σύστημα των πράσινων και κόκκινων περιοχών για στάθμευση (parking zone system) στο κέντρο της πόλης. Πάντως το μικρό μέγεθος της πόλης σου επιτρέπει να παρκάρεις το όχημα χωρίς κόστος, λίγο βορειότερο από το ιστορικό κέντρο, έξω από τα όρια της πράσινης ζώνης. Σε κάθε περίπτωση, τα σχετικά Εισιτήρια Παρκαρίσματος μπορούν να αγοραστούν σε όλα τα μίνι μάρκετ και βιβλιοπωλεία της πόλης.

Τα βασικά αξιοθέατα είναι συγκεντρωμένα κοντά στο ποτάμι και σε μικρή απόσταση από το Δημαρχείο (πρόκειται για ένα πραγματικά καταπληκτικό κτίριο, νεο-μπαροκ ρυθμού), από όπου ξεκινάν όλες οι περιηγήσεις. Οι κοντινές αποστάσεις και το επίπεδο του εδάφους καθιστούν βατή την πεζή περιδιάβαση στην πόλη.

Η τεράστια Πλατεία Széchenyi (με έκταση πάνω από 50.000 τετραγωνικά μέτρα)  απλώνεται μπροστά από το Δημαρχείο και αποτελεί το μεγαλύτερο πάρκο της πόλης (γεμάτο από συντριβάνια και διάσπαρτα αγάλματα των Ferenc Deak, Istvan Szechenyi, Lajos Tisza, καθώς και του βασιλιά Στεφάνου με τη σύζυγό του Γκιζέλα) στο οποίο λαμβάνουν χώρα τα διάφορα τοπικά φεστιβάλ και οι υπαίθριες εκθέσεις. Ο βασικός τουριστικός  πεζόδρομος  της πόλης είναι η  οδός Kárász, όπου μεταξύ των άλλων βρίσκεται και φημισμένο και πάντα γεμάτο από κόσμο, ζαχαροπλαστείο Α Capella) ενώ το πιο πολυσύχναστο στέκι των τουριστών είναι  η πλατεία του Καθεδρικού Ναού, η οποία έχει ακριβώς το ίδιο μέγεθος με την πλατεία του Αγίου Μάρκου στη Βενετία.. 

Ο Καθεδρικός Ναός (Votive Church of Our Lady of Hungary) αποτελεί το καμάρι της πόλης και αποτελεί το 4ο μεγαλύτερο κτίσμα σε ολόκληρη τη χώρα, με τους 2 πύργους του να φτάνουν τα 91 μέτρα ύψος, ενώ παράλληλα κατέχει το 3ο μεγαλύτερο Εκκλησιαστικό Όργανο σε όλη την Ευρώπη, με 9.040 . Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1913 αλλά ολοκληρώθηκε μόλις το 1930 εξαιτίας των οικονομικών δεινών που υπέστη η Ουγγαρία με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου.   Πάνω από την κύρια είσοδο του Ναού υπάρχει ένα άγαλμα.  ύψους 3 μέτρων, της Παρθένου, προς τιμής της οποίας χτίστηκε ο Ναός και η οποία αποτελεί την Προστάτιδα της Ουγγαρίας από την εποχή του Βασιλέα Στεφάνου του Α΄. Ο Ναός είναι διακοσμημένος με πραγματικά κομψοτεχνήματα ενώ ξεχωρίζει το ασυνήθιστο μωσαικό που βρίσκεται επάνω  από το κουβούκλιο του κυρίως βωμού και απεικονίζει την Παναγία να φοράει ένα δερμάτινο παλτό !!!

Σε κοντινή απόσταση από τον Καθεδρικό Ναό, βρίσκεται και ένα άλλο σημαντικό αξιοθέατο της πόλης, ο Σερβικός Ναός του Αγίου Νικολάου, ένα κτίσμα του 1778, σε ρυθμό Μπαρόκ, και το οποίο διακοσμείται από μια θαυμάσια εσωτερική εικονογράφηση. 
Επίσης η πόλη διαθέτει και Καλβινιστική Εκκλησία,  η οποία χτίστηκε το 1884 από τον Frigyes Schulek.Δίπλα στην Καλβινιστική Εκκλησία βρίσκεται και το "Καλβινιστικό Παλάτι" (Reformatus Palota).

Το μεγαλύτερο μουσείο της πόλης είναι το Mora Ferenc (που μέχρι το 1950 λειτουργούσε κι ως Δημοτική Βιβλιοθήκη) , που μεταξύ των άλλων στεγάζει και την εθνογραφική έκθεση της πόλης με πάνω από 20.000 εκθέματα από την καθημερινή ζωή των ανθρώπων της περιοχής. Στον ίδιο χώρο, στεγάζεται και η Αρχαιολογική έκθεση. 

Το 1719 το Σέγκεντ απέκτησε τον θυρεό του (παραμένει ο ίδιος μέχρι σήμερα) από τον Αυτοκράτορα Κάρολο της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Στη συνέχεια, η πόλη αναπτύχθηκε και ευδοκίμησε οικονομικά και πολιτιστικά. Το Σέγκεντ είναι γνωστό και ως «το σπίτι της πάπρικας». Η πάπρικα έφθασε στην Ουγγαρία το δεύτερο μισό του 16ου αιώνα ως διακοσμητικό φυτό. Περίπου 100 χρόνια αργότερα το φυτό άρχισε να καλλιεργείται ως εδώδιμο και η πάπρικα όπως τη γνωρίζουμε γεννήθηκε. Το Σέγκεντ είναι επίσης γνωστό για το Szekelygulyas, ένα τοπικό είδος γκούλας που παρασκευάζεται με χοιρινό και ξινή κρέμα.

Οι κάτοικοι του Σέγκεντ διεδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην επανάσταση και τον πόλεμο του 1848-49. Ο Lajos Kossuth έβγαλε τον περίφημο λόγο του στην πόλη. Το Σέγκεντ υπήρξε η τελευταία έδρα της επαναστατικής κυβερνήσεως τον Ιούλιο 1849. Οι Αμψούργοι τιμώρησαν τους επικεφαλής της πόλης, αλλά αργότερα το Σέγκεντ άρχισε να ευδοκιμεί και πάλι, όταν έφθασε ο σιδηρόδρομος το 1854, και η πόλη πήρε πίσω τον τίτλο της «ελεύθερης βασιλικής πόλεως» το 1860. Το κατάστημα του Mark Pick (ο πρόδρομος του σημερινού παγκόσμιας φήμης εργοστασίου σαλαμιών Pick) άνοιξε εδώ το 1869. Σήμερα η εντός των τειχών πόλη του Σέγκεντ διαθέτει όμορφα κτήρια και πλατιές λεωφόρους.

Αυτό οφείλεται κυρίως στη μεγάλη πλημμύρα του 1879, που κυριολεκτικά σάρωσε ολόκληρη την πόλη (μόνο 265 από τα 5723 σπίτια έμειναν και 165 άνθρωποι σκοτώθηκαν). Ο Αυτοκράτορας Φραγκίσκος Ιωσήφ επισκέφθηκε την πληγείσα πόλη και υποσχέθηκε ότι «το Σέγκεντ θα γίνει ομορφότερο από ό,τι ήταν». Κράτησε την υπόσχεσή του. Κατά τα επόμενα χρόνια, μια νέα, σύγχρονη πόλη ξεπρόβαλε από τα ερείπια, με παλάτια και φαρδείς δρόμους.

Μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Ουγγαρία έχασε τα νότια εδάφη της, που προσαρτήθηκαν στη Ρουμανία και τη Σερβία, οπότε το Σέγκεντ έγινε παραμεθόρια πόλη και η σημασία του μειώθηκε, αλλά καθώς ανέλαβε έδρα ιδρυμάτων και λειτουργιών που πριν ανήκαν στις χαμένες για την Ουγγαρία πόλεις, ανέκαμψε αργά. Το πανεπιστήμιο του Kolozsvár (το σημερινό Cluj-Napoca της Ρουμανίας) μετεγκαταστάθηκε στο Σέγκεντ το 1921 (βλ. Πανεπιστήμιο του Σέγκεντ), και θεωρείται το καλύτερο της Ουγγαρίας και πάντοτε βρίσκεται στην σχετική λίστα με τα 100 καλύτερα πανεπιστημιακά ιδρύματα της Ευρώπης. Το 1923 το Σέγκεντ έγινε η έδρα του ρωμαιοκαθολικού επισκόπου του Temesvár (της σημερινής Τιμισοάρα της Ρουμανίας).  

Το Σέγκεντ υπέστη πολλά δεινά κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. 6.000 κάτοικοι σκοτώθηκαν, οι Εβραίοι πολίτες περιορίσθηκαν σε γκέτο και μετά μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως πριν ο σοβιετικός στρατός εισέλθει στην πόλη, το 1944. Κατά την κομμουνιστική εποχή το Σέγκεντ έγινε κέντρο ελαφράς βιομηχανίας και βιομηχανίας τροφίμων. Το 1965 ανακαλύφθηκε πετρέλαιο κοντά στην πόλη. Η περιοχή παράγει σήμερα αρκετό για να καλύπτει το 67% των αναγκών της χώρας σε πετρέλαιο. Το Σέγκεντ είναι ένα από τα κέντρα της βιομηχανίας τροφίμων στην Ουγγαρία, ιδιαίτερα γνωστό για την πάπρικα, το szekelygulyas και το φημισμένο τοπικό σαλάμι Pick.