Αυγουστιάτικο χάραμα και γω πάλι στο αεροδρόμιο Μισονυσταγμένος δίνω το διαβατήριο μου στο check in.Ήθελα να’ξερα ποιος έξυπνος πάει και βάζει τις ώρες αναχωρήσεων των πτήσεων μου στις 5 ή 6 το πρωί…Ξεμπερδεύω γρήγορα με τις αποσκευές και περνάω στην αίθουσα αναμονής. Προορισμός Μάλτα. Ταξίδι σύντομο, λιγότερο από δίωρο, η πτήση τσάρτερ από Σαλόνικα και το αεροσκάφος μισοάδειο…η καλύτερή μου, πραγματικό κελεπούρι… Μέχρι να προλάβω να ανοιγοκλείσω τα μάτια μου ο Μαλτέζικος ήλιος ξεπροβάλει μεγαλοπρεπώς στον ορίζοντα.
Σύντομα έχουμε προσγειωθεί στο Εθνικό Αεροδρόμιο της Μάλτας και τα σμήνη των ταξιδιωτών πολιορκούν τον ιμάντα αποσκευών. Τσακώνω γρήγορα τη βαλίτσα μου και σκάω ένα χαιρέκακο μειδίασμα στην τύπισσα δίπλα μου που ορύεται ότι μάλλον χάθηκε η δική της. Δεν είμαστε όλοι σαββατογεννημένοι μωρό μου
Ταξιδεύω τυπικά με γκρουπάκι αλλά θα τους εγκαταλείψω λίαν συντόμως (μόλις εναποθέσω τα πράγματά μου στο ξενοδοχείο) για να ακολουθήσω δικό μου πρόγραμμα. Οι τουρίστες είναι (είμαστε) σαν τις ακρίδες….όπου πάνε (πάμε) φέρνουν (φέρνουμε) μόνο συμφορές, οπότε μακριά κι αγαπημένοι….Η βαλίτσα της τύπισσας δεν έχει βρεθεί και την ενημερώνουν επισήμως ότι μάλλον φορτώθηκε σε αεροσκάφος που πήγε στην
Αυστρία, αλλά το πολύ μέχρι μεθαύριο θα βρεθεί και θα της την φέρουν στο ξενοδοχείο. Καλά μωρέ, μην κλαψουρίζεις, οχού, θα σε βολέψω με κανένα μποξεράκι μέχρι τότε….
Με τα πολλά, κι αφού μας μαζέψανε, μας τσουβαλιάζουν σε ένα τουριστικό λεωφορείο και βουρ για τη Βαλέτα. Κλασσική πουστιά των απανταχού τουριστικών πρακτορείων, σε βάζουν με την τσίμπλα στο μάτι σε φθηνή πρωινή πτήση μέσα στα άγρια χαράματα και μόλις φτάσεις στον προορισμό σου, σε γυροφέρνουν σαν μισονυσταγμένο ζόμπι μέσα στην πόλη μέχρι να μεσημεριάσει γιατί το check in στα τοπικά ξενοδοχεία πραγματοποιείται μετά τις 12 ή 1 το μεσημέρι. Άιντε λοιπόν να δούμε την Βαλέτα, λέμε τώρα…Κλασσικό μεσογειακό πρωινό, με τον κόσμο να σέρνει αργόσυρτα τα πόδια του προς το καθήκον (δουλειά)...Μα πως να δουλέψεις με 35+ βαθμούς στο κεφάλι ?
Αποβιβαζόμαστε μπροστά στο συντριβάνι με τους Τρίτωνες έξω από τη City Gate της Βαλέτας, στον υπαίθριο χώρο δίπλα στην αλάνα του σταθμού των Υπεραστικών Λεωφορείων. Τα τοπικά παλαιομοδίτικα κατακίτρινα λεωφορεία αποτελούν από μόνα τους τουριστική ατραξιόν. Θεούληδες οι Μαλτέζοι.... αυτοί είναι πιο γραφικοί κι απ'τον Αλέφαντο !!!! Κι από δίπλα μερικές παραδοσιακές άμαξες να αναμένουν πελατεία για το γύρο της Πόλης. Φαντάζει ωραία ως εμπειρία για άλλη εποχή του έτους, αλλά με αυτή τη μπόχα που αναδύουν οι ακαθαρσίες των αλόγων σήμερα, άσε καλύτερα...
Αφήνουμε λοιπόν τα αλόγατα, δρασκελίζουμε την μεγαλόπρεπη Πύλη (Putirjal στα μαλτέζικα) και εισερχόμαστε στη Σιωπηλή Πόλη. Ξαφνικά μπαίνουμε σε άλλη εποχή. Η πόλη της Βαλέτα αποτελεί Προστατευόμενο Μνημείο της UNESCO.(ένα πράγμα σαν και μένα).
Στην ουσία η πόλη παραμένει άθικτη από το 16 αιώνα, τα κτίρια είναι ανέγγιχτα και αποπνέουν την αύρα των μεσαιωνικών χρόνων. Τα πρώτα λεφούσια των τουριστών εφορμούν στην Πλατεία Ελευθερίας και οι ψηφιακές μηχανές παίρνουν φωτιά. Κάτι ρωμαικά ερείπια, ατάκτως ρηγμένα και προχείρως περιφραγμένα, αναμένουν μάταια την οικονομική ανάκαμψη του νησιού για να αναστηλωθούν.
Στην αριστερή πλευρά, τεράστια γκρίζα κτίρια με πρασινόχρωμα ξύλινα μπαλκόνια που προεξέχουν στο κενό. Στα δεξιά της Πλατείας Ελευθερίας, και κολλητά με τα παραδοσιακά κτίρια, το ολόλευκο κτίριο της Bank of Valletta και πιο πέρα το Castille Place όπου δεσπόζει το Auberge Castille, έδρα του Πρωθυπουργού.. Το αστείο με αυτά τα λιλιπούτεια κρατίδια είναι ότι εκεί που στέκεσαι αμέριμνος, μπορεί να συναντήσεις κανένα Πρωθυπουργό, Υπουργό ή άλλο επώνυμο του τόπου. Ρίχνω κλεφτές ματιές δεξιά-αριστερά αλλά ουδείς μου φαίνεται για «επίσημος»…Προχωράμε στους Πάνω Κήπους του Baracca (Upper Baracca Gardens) και θαυμάζουμε την πανοραμική θέα του Μεγάλου Λιμανιού (Great Harbour).Καλή φάση….
Ο Μαλτέζικος ήλιος μαστιγώνει τους Κήπους και το λεφούσι μας, με την ορμητική βιασύνη των διψασμένων ζώων της σαβάνας που πέφτουν στους νερόλακκους, την πέφτει στο παρακείμενο περίπτερο και το απογυμνώνει από οτιδήποτε πόσιμο. Δώσε και μένα μπάρμπα…Σιγά κυρά μου, με ξενύχιασες.... Οι πορτοκαλάδες και οι κοκακόλες έχουν την τιμητική τους.- Πως είναι, ρωτάει ο άλλος δίπλα μου ? Σαν κοκακόλα, πως θέλεις να είναι σαν ντοματόζουμο ? Κάποιοι ανακάλυψαν και το "εθνικό ποτό" του νησιού, το Kinnie...Ένα αναψυκτικό σαν cola με γεύση πορτοκάλι. Είναι γλυκόπικρο και λένε ότι είναι η μαλτέζικη απάντηση στην κόκα κόλα. Ή θα το λατρέψεις ή θα το σιχαθείς…….Αφού ξεδίψασε η αγέλη, επιστρέφουμε στην Triq Repubblika (Republic Street), την βασική λεωφόρο της Βαλέτας, που χωρίζει την πόλη στα 2. Τώρα έχει γεμίσει ο δρόμος από κόσμο και προχωράμε με μεγάλη δυσκολία.
Μόλις προσπεράσει το Εθνικό Μουσείο Αρχαιολογίας, κάθε τουριστικομάνι που σέβεται τον εαυτό του, επιβάλλεται να πιεί πρωινιάτικο ζεστό τσάι στο φημισμένο Καφέ - Ζαχαροπλαστείο Cordina που είναι ιστορικό (από το 1837 παρακαλώ), έτσι για να έχει να λέει ότι πήγε και κει !!!! Βασικά το μαγαζί ξεκίνησε ως καφέ, και σήμερα αυτοδιαφημίζεται επιπλέον κι ως restaurant, tea room, pasticceria, coffee bar and gelateria. Γκαρσόνια με υφάκι, σέρβις στα όρια του σουρεάλ, τραπεζάκια που καταλαμβάνουν όλη την πλατεία, και ξανά κάτι ντόπιες πορτοκαλαδίτσες, (Mirinda και όχι Fanta)., πάλι kinnie και φυσικά τα πατροπαράδοτα pastizzi (ήτοι κάτι σφολιατάκια με γέμιση από ντόπιο τυρί –το Ρικότα – ή πολτό αρακά !!!!). Με τον καιρό, οι Μαλτέζοι μπασταρδέψανε τα pastizzi τους και σήμερα μπορείς να φας pastizzi με οτιδήποτε είδος γέμισης μπορείς να φανταστείς…. Προσωπικά δεν ενθουσιάστηκα ούτε από τα pastizzi, ούτε από το μαγαζί κι ας προσφέρει και δωρεάν wi fi….
Θαυμάζω φευγαλέα την πρόσοψη του Ναού του Αγίου Ιωάννη και της Εθνικής Βιβλιοθήκης και τώρα γραμμή για το Παλάτι των Μεγάλων Ηγετών…
Να μη τα πολυλογώ, πολύ ενδιαφέρουσα συλλογή από ζωγραφικούς πίνακες και μεσαιωνικά όπλα, μέσα σε ένα τεράστιο κτίριο με φανταστικές τοιχογραφίες που καλύπτουν κάθε σπιθαμή κενού ντουβαριού. Το μόνο κακό –και εδώ- οι αναρίθμητοι τουρίστες…. επίσης και οι εκνευριστικοί φύλακες που εποπτεύουν σχολαστικά τις φωτογραφίσεις του κοινού, απαγορεύοντας δια ροπάλου τη χρήση φλας. Δείχνω σεβασμό και τηρώ τον κανόνα, αλλά σε λίγο αισθάνομαι ηλίθιος γιατί όλοι οι άλλοι δίπλα μας έχουν ξεσκιστεί στα φλας...υποκύπτω στον πειρασμό μέχρι που έρχεται μια τύπισσα και μας ξεχέζει ομαδικώς...Ώρες-ώρες νοιώθεις ότι είσαι σε σχολική εκδρομή, όπου όλοι θέλουν να κάνουν τη λακαμία τους, χωρίς σοβαρό λόγο και αιτία, έτσι απλά για να αισθανθούν free.
Ξανά στο δρόμο, κι ο φουκαράς ο ξεναγός μας προσπαθεί να μαζέψει μερικά μέλη της αγέλης μας που έχουν μπουκάρει στα παραδιπλανά μαγαζιά με σουβενίρ (πάνω ακριβώς στην κεντρική οδό Republic street, αυτό το κατάστημα, Accessories το όνομά του, σωστό νομισματοκοπείο). Τσακώνει κάνα δυό από το σβέρκο, περιμένει και 3-4 άλλους που έχουν βαλθει να αγοράσουν το μισό μαγαζί και περιμένουν να πληρώσουν στο ταμείο.....Μα πόσο φελλός πρέπει να είσαι για να έχεις μόλις 2 ώρες στη Βαλέτα, την οποία πρόκειται να την επισκεφθείς όσες φορές θέλεις μέσα στις υπόλοιπες 7 ημέρες της παραμονής σου στο νησί και συ να τρέχεις στις ουρές για να αγοράσεις ΤΩΡΑ ένα μαγνητάκι για το ψυγείο σου ????
Αφού μας μαντρώσανε στο λεωφορείο, έγιναν και οι απαραίτητες συστάσεις, να μην επαναληφθεί άλλη καθυστέρηση γιατί έχουμε πολύ σφιχτό χρονικό πρόγραμμα κτλ κτλ κτλ, αρχίζει το γαιτανάκι με τις ανά ξενοδοχειακό κατάλυμα delivery των τουριστών.
-Είναι ωραίο το ξενοδοχείο που θα μείνουμε ? Πολύ ωραίο, το καλυτερότερο μην ανησυχείτε, θα περάσετε υπέροχα... (τώρα εγώ γιατί αρχίζω να ανησυχώ, κάθε φορά που κάποιος μου λέει να μην ανησυχώ...θα σας γελάσω)
-Και...είναι μακριά ? Όχι, όχι...δυο βήματα είναι, σε 2-3 λετπά φτάσαμε....
Τελικά ή είμαστε σούπερ γκαντέμηδες και σήμερα καταγράφεται η μεγαλύτερη κίνηση της στην ιστορία του νησιού ή τα τα μαλτέζικα βήματα είναι χελωνίσια. Μετά από κάνα γεματο τέταρτο περιπλάνησης σε στενά και δρομάκια και πάνω που αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε εαν έχουμε χαθεί και θα γίνουμε εκπομπή στη Νικολούλη, φτάσαμε... Οι γούνες και οι φραγκάτοι κατεβαίνουν πρώτοι στο πεντάστερο στη Σλιέμα, και μεις οι πληβείοι, μετά από ένα επιπλέον 10λεπτο, μοιραζόμαστε στα λεγόμενα τετράστερα στον Κόλπο του Αγίου Παύλου. Εμένα με ξεφορτώνουν σε ένα μέτριο ξενοδοχείο, καμία σχέση με τεσσάρων αστέρων που αυτοδιαφημίζεται, αλλά τουλάχιστον (όπως θα διαπιστώσω στις επόμενες ημέρες) έχει αξιοπρεπές φαγητό και γενικά πολύ ωραίο μπουφέ για πρωινό.
Η περιοχή του Αγίου Παύλου είναι κοντά στις «παραλίες» (λέμε τώρα) του νησιού, έχει κάμποσα φαγάδικα, σουβενιράδικα αλλά και μαγαζάκια σε στυλ ιρλανδέζικης παμπ όπου χιλιάδες αναψοκοκκινισμένοι, και τίγκα στα τατουάζ, σαπιοκοιλιάδες από τη Γηραιά Αλβιώνα μπεκροπίνουν ολημερίς βλέποντας ποδοσφαιρικούς αγώνες ΣΕ ΜΑΓΝΗΤΟΣΚΟΠΗΣΗ !!!!! Με βάση τα ελληνικά στάνταρ, η θάλασσα της Μάλτας σίγουρα λαμβάνει μη προβιβάσιμο βαθμό. Αμμουδιά ή βότσαλα ούτε για δείγμα. Μια και μοναδική αμμουδερή παραλία έχει το νησί (Golden Bay) και κει την άμμο την μετέφεραν από την γειτονική Τυνησία. Όλο το υπόλοιπο νησί είναι ένας τεράστιος συμπαγής βράχος, όπου ο κόσμος στοιβάζεται σαν τους πιγκουίνους και περιμένει να πέσει ένας-ένας στο νερό.
Βιαστικές εντυπώσεις πρώτης ημέρας..
Παρατήρηση πρώτη, το air condition δεν έχει φτάσει ακόμη εδώ, κάτι βαριεστημένοι περιστρεφόμενοι έλικες στο ταβάνι του δωματίου αγκομαχούν όχι για να σε δροσίσουν αλλά για να σου δώσουν μια ψευδαίσθηση κλιματισμού.(0-1, έλα εντάξει πάμε γερά...., δεν τρέχει τίποτα..)
Παρατήρηση δεύτερη, πόσιμο νερό δεν υπάρχει, και πρέπει να αγοράσεις εμφιαλωμένο (εισαγόμενο από Τουρκία παρακαλώ) από τα γειτονικά mini markets ακόμη κι αν διαμένεις σε ξενοδοχείο. (0-2, έλα παιδιά να οργανωθούμε λιγάκι, μπορούμε να το γυρίσουμε το ματσάκι ακόμη και τώρα)
Παρατήρηση 3η, η ζέστη είναι μεγάλη (38-40 C) αλλά το πραγματικό πρόβλημα είναι η ανυπόφορη υγρασία που σε πολλά σημεία του νησιού φτάνει και το 90%. (0-3, ρε σεις, παίξτε μπάλα ρε πουλητάρια)
Παρατήρηση 4η, οι Μαλτέζες δε βλέπονται ακόμη κι αν έχεις κατεβάσεις 2 μπουκάλια του Τζόνυ του Περιπατητή. Επίσης ακόμη και οι Βρεττανίδες τουρίστριες εμφανίζονται στο δρόμο - παραδόξως - πολύ πιο συμμαζεμένες σε σχέση με άλλους μεσογειακούς τουριστικούς προορισμούς...... μέχρι και κυλότα φοράνε εδώ !!!!! (0-4, εντάξει, χάσαμε, σφύρα το και λήξαμε).
Αυστρία, αλλά το πολύ μέχρι μεθαύριο θα βρεθεί και θα της την φέρουν στο ξενοδοχείο. Καλά μωρέ, μην κλαψουρίζεις, οχού, θα σε βολέψω με κανένα μποξεράκι μέχρι τότε….
Να μη τα πολυλογώ, πολύ ενδιαφέρουσα συλλογή από ζωγραφικούς πίνακες και μεσαιωνικά όπλα, μέσα σε ένα τεράστιο κτίριο με φανταστικές τοιχογραφίες που καλύπτουν κάθε σπιθαμή κενού ντουβαριού. Το μόνο κακό –και εδώ- οι αναρίθμητοι τουρίστες…. επίσης και οι εκνευριστικοί φύλακες που εποπτεύουν σχολαστικά τις φωτογραφίσεις του κοινού, απαγορεύοντας δια ροπάλου τη χρήση φλας. Δείχνω σεβασμό και τηρώ τον κανόνα, αλλά σε λίγο αισθάνομαι ηλίθιος γιατί όλοι οι άλλοι δίπλα μας έχουν ξεσκιστεί στα φλας...υποκύπτω στον πειρασμό μέχρι που έρχεται μια τύπισσα και μας ξεχέζει ομαδικώς...Ώρες-ώρες νοιώθεις ότι είσαι σε σχολική εκδρομή, όπου όλοι θέλουν να κάνουν τη λακαμία τους, χωρίς σοβαρό λόγο και αιτία, έτσι απλά για να αισθανθούν free.
