Εκβολές Λουδία

Ο Λουδίας ή Λυδίας, ή και Λοιδίας, κοινώς Μαυρονέρι, (και επί τουρκοκρατίας Καρά Ασμάκ), ξεκινά το ταξίδι του από τις πλαγιές του Πάικου κοντά στην Αραβησσό και κυλά νοτίως διαρρέοντας τους νομούς Πέλλας, Ημαθίας και Θεσσαλονίκης προτού εκβάλλει στο Θερμαϊκό κόλπο. Γενικά είναι ένα από τα "άσημα" ποτάμια της Ελλάδας και σε καμία περίπτωση δεν φτάνει την αίγλη των γειτονικών του , Αλιάκμονα και Αξιού. Στις μέρες μας λειτουργεί ουσιαστικά ως αποστραγγιστική τάφρος που δέχεται τα στραγγιστικά νερά του μεγαλύτερου τμήματος του αρδευτικού δικτύου της πεδιάδας Θεσσαλονίκης – Γιαννιτσών και τα νερά της ευρύτερης λεκάνης απορροής.

Θεωρείται ένας από τους πιο ρυπασμένους ποταμούς της Βόρειας Ελλάδας γιατί παροχετεύει μεγάλο οργανικό φορτίο από τις βιομηχανίες γάλακτος και ζαχάρεως. Στις εκβολές του όμως, που βρίσκομαι περίπου στο ύψος της διασταύρωσης του Κλειδίου, σχηματίζει ένα αισθητικά μοναδικό τοπίο με χαμηλή βλάστηση, αμμοθίνες που πλαισιώνονται από τις πασσαλόκτιστες καλύβες του άτυπου οικισμού των ψαράδων της περιοχής.

Η πρόσβαση στην περιοχή είναι ιδιαίτερα εύκολη καθώς από τον κόμβο του Κλειδίου, στρίβουμε στο παράδρομο με κατεύθυνση τη Θεσσαλονίκη και πιο συγκεκριμένα προς την παλιά σιδερένια γέφυρα του Λουδία. Εκεί υπάρχει μπάρα καθώς και σχετική ένδειξη που καθοδηγεί τον οδηγό στη γέφυρα επάνω από τον Εθνική όδο και εν συνεχεία όλο ευθεία στον ασφαλτοστρωμένο δρόμο που περνώντας μέσα από χωράφια, φτάνει μέχρι τις εκβολές του Λουδία και τη θάλασσα, από όπου πολλοί ερασιτέχνες ψαράδες ξεκινούν τις θαλάσσιες εξορμήσεις τους για λαβράκια, κεφαλόπουλα και γλώσσες. 

Φτάνοντας στις εκβολές μπορούμε να θαυμάσουμε τις καλύβες των μυδοκαλλιεργητών που βρίσκονται απέναντι ή κάποιον αργυροπελεκάνο που συνήθως αναζητά την τροφή του εκεί κοντά. Επίσης το χειμώνα, τα φοινικόπτερα, οι πρασινοκέφαλες και οι λαγγόνες είναι συχνό θέαμα στην περιοχή. Μέσα στη θάλασσα θα παρατηρήσουμε τα λεγόμενα «πασσαλωτά» μυδοτροφεία, όπου κρέμονται τα διχτάκια στα οποία μεγαλώνουν τα μύδια: ένας τόπος ξεκούρασης που προτιμούν πολλοί γλάροι και κορμοράνοι. Η θάλασσα στο σημείο αυτό είναι τόσο ρηχή από τις φερτές ύλες του ποταμού, τόσο που  πολλές φορές η πλάβα (βάρκα χωρίς καρίνα) κολλάει μερικές φορές στην άμμο.
Στην περιοχή πέριξ της εκβολής του ποταμού, καθημερινά βόσκουν δεκάδες ζώα από τα κοντινά μαντριά.Λίγο πιο κάτω ο ασφαλτοστρωμένος δρόμος  καταλήγει στο μικρό ναό του Αγίου Νικολάου, ο οποίος είναι χτισμένος ακριβώς δίπλα στη θάλασσα. Από δω ξεκινά μία διαδρομή σε χωματόδρομο, άγνωστη για τον περισσότερο κόσμο, που συνήθως χρησιμοποιούν οι γεωργοί της περιοχής. Στην υγροτοπική ζώνη στα δεξιά σας που μεσολαβεί μεταξύ του δρόμου και των καλλιεργειών θα δείτε όλο το χρόνο και σε μεγάλους αριθμούς  βαρβάρες.

 Μέχρι τη δεκαετία του 1970 η περιοχή εδώ ήταν μια ρηχή λιμνοθάλασσα που φιλοξενούσε τα λεγόμενα γιοβάρια (ιχθυοτροφεία), αλλά αποξηράνθηκε για να αποδοθεί ως γεωργική γη.

 

Τυπική καλύβα ψαράδων της περιοχής