Santiago de Compostela - Day 1

Cathedral of Santiago de Compostela

Όλα τα μεγάλα ταξίδια ξεκινούν με ένα μικρό βήμα...Τέλη Μάρτη και η βαρεμάρα (όπως άλλωστε και τα οικονομικά μου) στο κόκκινο... Κλείνω βιαστικά ένα promo ticket για Santiago de Compostela (μέσω Κωνσταντινούπολης) που μου φαίνεται value for mοney, και περιμένω να έρθει η ώρα της αναχώρησης 3 μήνες αργότερα.... Μα γιατί Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα ? Eννιά στα δέκα άτομα που ρώτησα, δεν ήξεραν ούτε σε ποιά χώρα βρίσκεται (οι περισσότεροι το μπέρδευαν με το Σαντιάγκο της Χιλής) !!! Ξεσκονίζω τα ταξιδιωτικά μου εγχειρίδια και συλλέγω προσεκτικά όσα όλα θα μου χρειαστούν στο ταξίδι αυτό...Αφού ξεμπερδεύω γρήγορα με το οδικό σκέλος, μέχρι την Κωνσταντινούπολη, ψάχνω να βρω τι θα μπορούσα (να πρωτοπρολάβω) να δω στη μακρινή, μυστηριώδη (και με Κέλτικές ρίζες) Γαλικία και τη γειτονική της Πορτογαλία μέσα σε μια εβδομάδα...... 

Praza da Paz - Santiago de Compostela

Το Σαντιάγο ντε Κομποστέλα είναι η πρωτεύουσα της αυτόνομης επαρχία της Γαλικίας στο ΒΔ άκρο της Ισπανίας...Δεν είναι ούτε η μεγαλύτερη, ούτε η ομορφότερη πόλη της Γαλικίας αλλά παρά ταύτα είναι αδιαμφισβήτητη πρωτεύουσα της περιοχής για καθαρά ιστορικούς-θρησκευτικούς λόγους. Η πόλη αντλεί αποκλειστικά όλη την αίγλη και τη φήμη της από τον Καθεδρικό της Ναό, [δεσπόζει κυριολεκτικά στην κεντρική πλατεία της άριστα διατηρημένης Παλιάς Πόλης] που είναι αφιερωμένος στον Άγιο Ιάκωβο (Santiago), και αποτελεί τον τελικό προορισμό ενός από τους πιο σημαντικούς δρόμους προσκυνήματος για τους Καθολικούς Χριστιανούς, ευρύτερα γνωστός ήδη από τον 9ο αιώνα ως ο Δρόμος του Αγίου Ιακώβου, [στα ισπανικά: Camino de Santiago].

Museo do Pobo Galego

  Μάλιστα το 1985 όλη αυτή η διαδρομή αναγνωρίστηκε από την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομίας. Η πιο πιθανή ετυμολογία συνδέει την λέξη Compostela με τη Λατινική «compositum» και με την τοπική λατινική έκφραση «composita tella» που σήμαινε "σημείο ταφής". Για αλλους πάλι, το όνομα της πόλης προέρχεται από το Λατινικό Campus Stellae ( Πεδίου του Άστρου)...Σε κάθε περίπτωση, δεν υπάρχει ομογνωμία, οπότε ο καθένας διαλέγει και παίρνει ότι τον βολεύει...

ΟΚ,  δε δεν σκαμπάζω και πολλά από θρησκείες και τέτοια αλλά το Σαντιάγκο αποτελεί μια πολύ βολική αφετηρία για ημερήσιες εξορμήσεις στις γύρω περιοχές πχ. Ποντεβέδρα, Βίγκο, Λα Κορούνια (ή καλύτερα Α Κορούνια, όπως λέγεται στην τοπική γαλικιανή διάλεκτο), Λούγκο και γιατί όχι και για μια ολιγοήμερη επίσκεψη στο Πόρτο της όμορης Πορτογαλίας (250 χλμ απόσταση, 4-4,5 ώρες με το λεωφορείο της γραμμής, 51 ευρώ το κόστος του ταξιδιού πάνε-έλα). 

Τα αρχικά μου δε όνειρα για ενοικίαση αυτοκινήτου στην Ισπανία τελικά θα παραμείνουν για πάντα, απλά όνειρα !!! Κλαψ, κλαψ .... Αφού καθίσα αναπαυτικά (τρόπος του λεγειν) στην στριμόκωλη τελευταία σειρά (αυτά έχουν τα promo tickets, φιλαράκο) του αεροσκάφους αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι όντως θα ταξιδεύσω για πρώτη φορά στην Ιβηρική...

Ρίχνω μια νωχελική ματιά στα ενημερωτικά φυλλάδια της πτήσης και στην οθόνη με την πορεία της πτήσης και παρατηρώ ότι περάσαμε τη Σόφια και πλησιάζουμε στη Βουδαπέστη !!!! Το ταξίδι συνεχίζεται αλλά οι ενδειξεις της οθόνης έχουν βαλθεί να με αποτρελάνουν, αναφέροντας ότι τώρα έχουμε περάσει ξυστά από το Μόναχο και κινούμαστε προς Παρίσι....... Ρε μπας και μπήκα σε λάθος πτήση ? Μήπως εχει γίνει αεροπειρατεία και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι ? Mετά από κάνα δίωρο, και αφού έχουμε γυρίσει πάνω από τη μισή Κεντρική Ευρώπη το αεροσκάφος, σύμφωνα με την ένδειξη της οθόνης στρίβει προς Γαλικία μεριά...

Προσπαθώ να ξεχάσω την αγωνία μου ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά στο tablet του διπλανού μου, όπου περιεργάζεται τις φωτογραφίες του από τις πρόσφατες διακοπές του...Εντάξει οι φωτό του είναι επιεικώς τραγικές αλλά δεν υπάρχει λόγος να του το πω φωναχτά...Τελικά όντως υπάρχει κόσμος που φωτογραφίζει χειρότερα κι από μένα..

Αντιθέτως ποτέ δεν πίστευα ότι υπάρχει κόσμος που να μαγειρεύει χειρότερα από μένα....Κι όμως, έχοντας κάνει τη λαλακία να παραγγείλω low fat (τρομάρα μου) γεύμα, μένω αποσβολωμένος μπροστά στο γαστρονομικό ανοσιούργημα που μου σερβίρουν......Συγνώμη, τι ειναι αυτό ? To φαγητό που έχετε παραγγείλει, κύριε !!!!! Γουρλώνω τα μάτια, κλείνω τη μύτη μου και με θάρρος αλά Ιντιάνα Τζόουνς επιχειρώ να εξερευνήσω το απροσδιορίστου προελεύσεως περιεχόμενο του πιάτου μου ..... Ψηλαφίζω έντρομος με την άκρη του πηρουνιού μου το ανοιχτόχρωμο ξέρασμα.... Τώρα μάλιστα...Βραστό ασπράδι αυγού με ανάλατο σπανάκι...Έχει και σαλάτα, με κάτι που μοιάζει με τσουκνίδες.....θα ήθελα παρα πολύ να πω 2 λογάκια στο σεφ αλλά συγκρατούμαι και βγάζω το σκασμό....Low fat, το φελέκι μου !!!! Υπό άλλες συνθήκες θα το είχα επιστρέψει ανέγγιχτο, αλλά έχει χάρη που πεινάω...    Άρα, σκάσε και τρώγε, που λένε...

 Αφού ολοκλήρωσα το τσιμπολόγημα του λουκούλειου made in hell γεύμα μου, πιάνω κουβεντούλα με τον αξούριστο από δίπλα, τον όταν μεγαλώσω wanna be a photographer......τα αγγλικά του είναι ελαφρώς καλύτερα από τις φωτογραφίες του και μέσες άκρες μου εξηγεί τα βασικά περί Γαλικίας και Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα...Κατά βάσει, μου λέει πράγματα που ηδη γνωρίζω αλλά μη θέλοντας να φανώ αγενής, παίρνω εκείνο το απορημένο και γεμάτο δέος ύφος του πανηλίθιου τουρίστα που ακούει εξιστόρηση της πιο συγκλονιστικής και τρομερή ιστορία της ζωής του...Τι λε, ρε φίλε... έχετε και Καθεδρικό Ναό !!!!! Που ακριβώς ???? Στην Κεντρική Πλατεία ???? Wow... Μη μου πεις !!!! Πωπω..λέγε, λέγε κι άλλα ρε φίλε, μη σταματάς να με ενημερώνεις... είμαι όλος αυτιά και κρατάω και συμπληρωματικές σημειώσεις.... Με τα πολλά, φτάσαμε στον προορισμό μας...Το αεροδρόμιο του Σαντιάγκο είναι μικρούλι (απορώ που γίνονται και διεθνείς πτήσεις από δω). Κατεβαίνουμε και γραμμή για τον ιμάντα αποσκευών...Κλασικά όλοι οι ταξιδιώτες το παίζουν άνετοι και χαχανίζουν κατά τη διάρκεια της πτήσης, αλλά όταν πλησιάζει η στιγμή των αποσκευών και του ελεγχου διαβατηρίων, πάντα υπάρχει μια φαινομενικα ακατανόητη ψιλοαναταραχή....Ωραία, τα βρήκαμε τα λεφτά μας...μπάτσοι τριγυρίζουν ανάμεσα μας, κρατώντας ένα λυκόσκυλο με φίμωτρο...ατενίζω τους γύρω μου με ένα βλέμμα του στυλ "άντε ρε μαλάκες, βγάλτε και παραδώστε τα Καλάσνικωφ να τελειώνουμε" αλλά ουδείς δείχνει να κάνει την παραμικρή κίνηση..... ΟΚ λοιπόν, δεν φεύγουμε από δω ούτε σε 1 ώρα...αφού ο σκύλαρος, με ένα βλέμμα του στυλ "μην κοιτάτε που με έχουν δεμένο, σας κάνω μια χαψιά ότι ώρα θέλω",  μυρίσει και ξαναμυρίσει τις χειραποσκευές όλων μας καμιά 3-4 φορές, οι αστυνομικοί μας κάνουν νόημα να προχωρήσουμε στον ιμάντα αποσκευών...Περιχαρής βλέπω ήδη τη βαλίτσα μου να καταφτάνει καμαρωτή-καμαρωτή, ενώ ακούω τις πρώτες γκρίνιες κάποιων συνεπιβατών μου σε 5-6 γλώσσες...Εντάξει παίδες, κάποιος θα κοιμηθεί απόψε με τα ρούχα που φοράει, αλλά έτσι είναι τα ταξίδια.. shits happen και αποσκευές χάνονται ενίοτε !!!!

On the shuttle bus

Βγαίνω στο δρόμο, γκελάρω επάνω στις γιγαντιαίες βαλίτσες ενός ζεύγους αναποφάσιστων Γιαπωνέζων,  και πέφτω επάνω στο λεωφορείο που πάει στο κέντρο της πόλης...Έχω κάνει το homework μου εγκαίρως και κρατώ το ακριβές αντίτιμο (5,2 ευρώ) στα χέρια μου για το οικονομικότερο εισιτήριο (αλέ ρετουρ) Αεροδρόμιο-Σαντιάγκο...O  οδηγός τελεί και χρέη εισπράκτορα και με τα υποτυπώδη αγγλικούλια του προσπαθεί να βγάλει άκρη με όλους αυτούς τους απίθανους που του έλαχαν σήμερα για επιβάτες...Καμαρώνοντας σαν γύφτικο σκεπάρνι, του δίνω με περίσσιο καμάρι το ποσό και με κοιτάζει με ένα βλέμμα γεμάτο ικανοποίηση... να κι ένας λιγότερο ηλίθιος από τους άλλους, ήρθε με το ακριβές ποσό στο χέρι ....Ξεκινάμε και σε 20 λεπτά, αφού έχουμε περάσει από μια καταπράσινη διαδρομή [ένδεν και κείθεν του δρόμου, ήπια μεν αλλά ατελείωτη δε, βλάστηση μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι σου] μπαίνουμε στην πόλη του Αγίου Ιακώβου (Santiago)....

Arrival of Pilgrims in SdC

Από παντού ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια κατάκοποι οδοιπόροι με πολύχρωμα βαρυφορτωμένα backpacks στην πλάτη και ιχνηλατικά μπαστούνια ανά χείρας...κάποιοι άλλοι με ποδήλατα, άλλοι συνοδευόμενοι από σκύλους....γενικά ένα ατελείωτο τσούρμο που συρρέει μαζικά προς το κέντρο της πόλης....Αν και το λεωφορείο μας τρέχει αρκετά και η ψηφιακή μου έχει κρασάρει, προλαβαίνω να διακρίνω κάμποσα "παράσημα" του Μεγάλου Ταξιδιού (El Camino de Santiago) στον κάθε πεζοπόρο...ουλές, αμυχές, δεμένοι αστράγαλοι, μουσκεμένες μπλούζες, βρώμικες κάλτσες να εξέχουν από τα σακίδια, μισογεμάτα μπουκάλια με νερό, πετσέτες, μπαντάνες, πλατύγυρες καπελαδούρες και άπειρα αξεσουάρ, κυρίως πολυποίκιλα σταυρουδάκια και ροζαρια, που υποδηλώνουν με τον πιο εμφατικό τρόπο την πνευματιστική αφετηρία αυτού του Ταξιδιού για τον κάθε οδοιπόρο.

 Φτάσαμε στον τερματικό του τοπικού ΚΤΕΛ και από κει  βουτάω στο τοπικό λεωφορείο της γραμμής 5 που καταλήγει στο κέντρο της πόλης, στην Πλατεία Γαλικίας, ακριβώς στα όρια της Παλιάς Πόλης....Ένα ευρώ το εισιτήριο ανά διαδρομή, γύρω στο 10λεπτο η διαρκειά της και έχω χρόνο να κάνω τις πρώτες διαπιστώσεις μου για την πόλη...

Στο κέντρο βρίσκεται η Παλιά πόλη, άθικτη ανά τους αιώνες και βασική πηγή εισοδήματος της περιοχής.....κάτι σαν την εκκλησία του Α.Νεκταρίου στην Αίγινα ή την εκκλησία της Μεγαλόχαρης στην Τήνο. Ολόγυρα, στους λοφίσκους, απλώνεται η νέα πόλη,  μοντέρνα, ήσυχη με αρκετό πράσινο και χαρωπούς κατοίκους. Γενικώς easy and slow living παντού...Μεγάλο τμήμα της νέας πόλης καλύπτεται από αναρίθμητα ιδρύματα του φημισμένου τοπικού Πανεπιστημίου, το οποίο σημειωτέον φιλοξενεί μεγάλο αριθμό αλλοδαπών φοιτητών που έρχονται κυρίως για την εκμάθηση της Ισπανικής γλώσσας, καθιστώντας την πόλη ως μια από τις κλασικότερες φοιτητουπόλεις της χώρας.

Από την Πλατεία Γαλικίας μπαίνουμε στην Παλιά Πόλη (Rua dos Orfas) , στρίβουμε αριστερά στην Πλατειούλα Praza do Toural, προσπερνάμε την είσοδο του Μουσείου Ε.Granell (τοπικός σουρεαλιστή ζωγράφος του 20ου αιώνα) και μετά ξαναστρίβουμε δεξιά στη Rua do Vilar και βρισκόμαστε στο γουστόζικο Hostel Suso, ακριβώς δίπλα στο γραφείο των Τουριστικών Πληροφοριών...
Hostel Suso, μικρό ,όμορφο, λιτό και πρόσχαρο κατάλυμα....Στα μείον του, δεν υπάρχει ψυγείο, ούτε aircondition στα δωμάτια (το βράδυ βέβαια που πλάκωσε η ψυχρούλα καταλάβε γιατί δεν είναι αναγκαίο το aircondition)...Στον ισόγειο όροφο υπάρχει ένας ενιαίος χώρος που κατά περίσταση εκτελεί χρέη καφέ-μπαρ-αποθήκης, ρεσεψιόν κτλ Ο ιδιοκτήτης φιλικότατος, ευγενέστατος και αφασιακός,δεν ζητά καν ταυτότητες ή διαβατήρια, απλά, πολύ αργότερα, αφού του πήγα τις ταυτότητές μας, σημειώνει βιαστικά τα στοιχεία μας σε ένα (κυριολεκτικά) μπακαλοτέφτερο. No problem, amigos !!!!! Easy living σε όλο του το μεγαλείο...

Parque de San Domingos de Bonoval

Γραμμή για τις τουριστικές πληροφορίες, όπου εφοδιάζομαι με τοπικούς χάρτες και πληροφοριακό υλικό για τα δρομολόγια και τις αποστάσεις...Βγαίνω στο δρόμο κι όλα τα μαγαζιά είναι κλειστά... Οι ντόπιοι εφαρμόζουν το σύστημα της siesta με θρησκευτική ευλάβεια....Ένα γκρουπάκι από υψίφωνους τραγουδούν το Ave Maria κάτω από τις αψιδωτές στοές που περιβάλουν το γραφικά σοκάκια της πόλης ενώ λίγο παρακάτω μια κοπέλα παίζει άρπα απαγγέλοντας κέλτικους ύμνους !!!!!
Περνάω όλο το υπόλοιπο μεσημέρι μου και το μεγαλύτερο μέρος του απογεύματός μου, φωτογραφίζοντας το πήγαινε έλα του κόσμου...απίστευτο λεφούσι που οδεύει προς τον Καθεδρικό Ναό...

Parque do Monte do Almaciga

Ξαναπαίρνω το λεωφορείο και πηγαίνω στα ΚΤΕΛ για να κλείσω τα εισιτήρια για το ταξίδι στο Πόρτο.Πενηντα ένα ευρώ, πάνε-έλα δεν είναι και λίγα αλλά ούτε και πολλά......Μιας και βρέθηκα σε τούτη τη γωνιά της πόλης, εκμεταλλεύομαι την ευκαιρία να ανέβω στην κορυφή ενός χαμηλού λοφίσκου στο γραφικό Πάρκο του Μόντε ντο Αλμαθίγα (Parque do Monte do Almaciga) με την καταπληκτική πανοραμική θέα της πόλης μπροστά σου και τους πύργους του Καθεδρικού Ναού να σκίζουν το ντεκόρ....

Αφου διασχίσω διαγωνίως το Παρκο, περνάω στο γειτονικό και πιο περιποιημένο Δημοτικό Πάρκο του Αγίου Ντομίγκο του Μποναβάλ (Parque de San Domingos de Bonoval) που δημιουργήθηκε στο χώρο ενός μοναστηριού των αρχών του 13ου αιώνα. Το μοναστήρι αυτό άσκησε μεγάλη επιρροή στην πόλη για περίπου εξακόσια χρόνια, μέχρι το 1837, όταν η συγκεκριμενη έκταση απαλλοτρίωθηκε και πέρασε στην ιδιοκτησία του δημοτικού συμβουλίου. Κατά καιρούς το κτίριο του μοναστηριού χρησιμοποιήθηκε ποικιλόμορφα σε μια σειρά από χρήσεις που κυμαίνονταν από ένα σχολείο για κωφούς μέχρι και πυροσβεστικός σταθμός.
Στη σημερινή του μορφή, μιλάμε για ένα φοβερό πάρκο με διάσπαρτες βελανιδιές, στην πλαγιά του λόφου, και το οποίο από μπορώ να κρίνω το επισκέπτονται συχνότατα οι ντόπιοι κάθε ηλικίας για χαλάρωση και ηρεμία...Κάτω από τα πυκνόφυλλα δένδρα του πάρκου, παρέες εφήβων ξεκουράζονται , παραδίπλα κοπέλες με μπικίνι, ξαπλωμένες στο γκαζόν κάνουν ηλιοθεραπεία, ενώ πιο πέρα μια άλλη wanna be top model παρέα, εκμεταλλευόμενη το ηλιόλουστο της ημέρας φωτογραφίζει καλλίγραμμες υπάρξεις με φόντο την πόλη και τα δένδρα.

Επί του παρόντος, το μοναστήρι στεγάζει το Panteón de Gallegos Ilustres (Πάνθεον του ένδοξου Γαλικίας) στην εκκλησία του, το Museu do Pobo Gallego (Μουσείο του λαού της Γαλικίας) στο περιστύλιο του, και το υπόλοιπο χρησιμοποιείται τμηματικά ως σχολείο και εν μέρει στεγάζει τα γραφεία της Xeral de Patrimonio (Γραφείο των Παραδόσεων). Προσπερνώ την Εκκλησία του Μποναβάλ, το Μuseo do Pobo και το Γαλικιανό Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης γιατί δεν σκοπεύω να χαραμίσω το χρόνο μου σε κλειστούς χώρους από την πρώτη μου μέρα στο Σαντιάγκο, αν και θα ήθελα να μάθω κάποια επιπλέον πράγματα για την ιστορία των κατοίκων της Γαλικίας για την αρχιτεκτονική, τις βιοτεχνίες και τον πολιτισμό τους.

Palacio de Raxoi

 Έφτασα στην Porta  do Camino και αφού χαζεύω λιγάκι τις υπαίθριες πρόβες ενός heavy metal συγκροτήματος που ετοιμάζεται για το βραδινό του σόου, ξαναμπαίνω στην Παλιά Πόλη. Κάπου εδώ χάνω τη μπάλα με όλες αυτές τις εκκλησίες και τα παρεκκλήσια...Στην αρχή συγκρατώ από μνήμης ότι έχω μπροστά μου την Εκκλησία της Αγίας Μαρίας του Δρόμου (Igrexa de Santa maria do Camino), μια εκκλησία του 17ου αιώνα, χτισμένη σε παλαιό Ρωμανικό ρυθμό....μετά δεν προλαβαίνω να κοιτάζω το χάρτη και τις σημειώσεις μου και απλά φωτογραφίζω χωρίς σταματημό !!!